Ja ja, ik weet het, waarom duurt het zo lang voor ik met mijn Dakar verhaal kom? Dat kan ik vrij makkelijk uitleggen; ik heb gewoon chronisch tijd tekort. Of ik wil teveel…? Daar ben ik nog niet uit. Maar even zonder gekheid, na 3 weken Dakar moet ik gewoon echt eerst even een beetje bijkomen. Na thuiskomst probeer ik dan als eerste het tijdens Dakar opgelopen slaaptekort weg te werken, om daarna wat familie en vrienden te bezoeken (die zoals ieder jaar vanaf September al worden verwaarloost), dan moet er af en toe ook nog gewerkt worden en ‘last but not least….’ er lag ijs! En dus MOEST er geschaatst worden. En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Allemaal geen excuus natuurlijk, maar toch, ik vindt dat het wel een beetje meetelt…
Dan het dilemma waar ik altijd mee zit na zo’n reis. Waar te beginnen? Er is weer zoveel gebeurd. Ik ben al met al ‘uit en thuis’ 3 weken weg geweest. Gestart in Paraguay, gefinished in Argentinië en daartussen ook nog even in Bolivia geweest. Hieronder een kleine greep m.b.t. de ‘ervaringen’ van dit jaar.
– Aan 3 liter water heb je genoeg om te douchen. Ons eerste bivak was gelijk al zo’n bivak waarvan je dacht ‘welkom in Dakar’. Wij waren daar met een paar 1000 man en dan zijn er wel geteld 2 douches voor alle dames in het bivak. Het was warm, klam en vies zweterig weer en toen ik eenmaal om 01:30 richting de douches ging bleek het water op te zijn… Natuurlijk… Bij gebrek aan geduld (wordt meestal wel weer bijgevuld, maar kan even duren) toen maar twee lege 1,5 liter flessen met water uit onze vrachtwagen gevuld (niet het schoonste water, maar wel verfrissend) en in het donker achter de bus over mij heen gegoten. Tsja, je moet toch wat…
– Wij hebben met zijn allen weer heel weinig slaap gehad dit jaar. Nu is dat ieder jaar wel een puntje, maar dit jaar was het wel heel extreem. Wanneer je bij 2,5 uur slaap denkt “oh heerlijk, ik kan nog even een paar uur liggen”, gaat er toch ergens iets niet helemaal goed. En nu hoor ik iedereen denken ‘maar je kunt overdag in de vrachtwagen toch ook bijslapen’? Nee, helaas, ik ben niet in staat in de vrachtwagen bij te slapen. Van de vermoeidheid dommel je wel eens in, maar met een stoel zonder vering, waarvan de rugleuning niet naar achteren kan heb je maar 1 ‘hobbeltje’ nodig om weer vast in je gordel te hangen (en dan ben je dus ook gelijk weer ‘wakker’).
– Er gaat heel veel water in een radiateur van een vrachtwagen. Meerdere malen onderweg gestaan en tijd verloren met onze gehuurde 6×4. De eerste keer was er een radiator slang lek, de tweede keer was er ergens een slang af gesprongen en de 3e keer was er iets met de dop… En dan is het toch wel handig dat je een monteur (meerdere) bij je hebt.
– Goede wifi en koffie vallen toch wel onder de ‘eerste levensbehoeften’ tijdens Dakar.
– Yoghurt kun je ook met een vork eten.
– Roadbooks knippen, plakken en kleuren om 4:00 ‘s ochtends is nog steeds niet mijn hobby (wanneer een rijder laat binnen komt en/of problemen heeft gehad onderweg dan willen wij hem zo snel mogelijk in bed hebben en dan verzorg ik het roadbook).
– In Bolivia zijn de lampjes op het dashboard van een taxi voor de sier. Wij zaten op een bepaald moment in een taxi waarvan echt ieder lampje op het dashboard brandde zonder dat de taxi vreemde kuren vertoonde. Allemaal niets aan de hand dus.
– Dakar voertuigen kunnen niet zwemmen. Getuige het feit dat 80% van de voertuigen in het bivak in Oruro (Bolivia) vast stonden en door zwaarder materieel los moest worden getrokken en gesleept na de hevige regenval de dag ervoor.
– Een ‘rustdag’ is voor de rijders, niet voor de assistentie.
– Je hebt niet alle remmen van een vrachtwagen nodig. Op een bepaald moment brak de remschijf van ons rechter voorwiel af. Onze vrachtwagen maakte daarna tijdens het remmen telkens veel lawaai én hij wilde iets naar links trekken (want de linker rem deed het nog wel). Gelukkig brak die 1 dag later ook af, waardoor het probleem van het naar links trekken zichzelf oplostte. Door daarna beide remschijven los te koppelen (ze deden het toch niet meer) waren we ook gelijk van het ‘lawaai’ af (voor de niet kenners, geen paniek, een 8×4 heeft 4 geremde assen, dus als één as wordt uitgeschakeld zoals hierboven heb je nog altijd 3 geremde assen over die het wel doen. Daarnaast is onze vrachtwagen voor 50 ton gewicht gebouwd en hij weegt misschien net 20, dus al die remmen zijn voor ons eigenlijk toch iets teveel van het goede).
– Groene pepers zijn gevaarlijk! Echt waar! In het winkelcentrum naast ons bivak in la Paz (rustdag) zat een ‘Subway’ (broodjes zaak). Voor iedereen die niet weet hoe een ‘Subway’ werkt; eerst kies je een broodje (+/- 6 verschillende soorten), dan het hoofdbestanddeel (kip, gehakt, enz), daarna welke toevoegingen je erop wilt hebben (kaas, paprika, ui, olijven, augurken, enz) en als laatste wat voor een saus je eroverheen wilt hebben. Tot dusver de uitleg van de Subway… Aangezien mijn Spaans geweldig is (niet dus) wees ik het broodje, het beleg, de toevoegingen en de saus aan. Bij de toevoegingen heb ik alles aangewezen behalve de olijven, ook die groene dingen links achterin waarvan ik dacht dat het groene paprika of iets dergelijks was. Broodje in laten pakken en meegenomen naar het hotel. In de bar een cappuccino besteld om dit alles in mijn kamer achter mijn laptop op te eten. Wat was ik blij (na de eerste hap) dat ik water op mijn kamer had staan om de ‘brand’ te blussen. Volgens mij kwam de stoom mij nog uit de oren. Die groene dingen waren helemaal geen paprika’s… Het waren groene pepers, niet te geloven wat zijn die dingen heet/scherp zeg… Na bijgekomen te zijn van deze ‘groene peper’ ervaring heel nauwkeurig alle pepers van mijn broodje gevist, alles wat groen was ging er bij twijfel gewoon af
– Als assistentie zijnde maak je genoeg mee onderweg. Wij zitten dan ook niet speciaal op ‘avontuur’ te wachten (dat krijg je namelijk toch wel). Soms wil je gewoon graag zo snel mogelijk, in 1 rechte lijn naar het volgende bivak. En om dan, tijdens een lange dag, met nog maar 160 km ‘redelijk goede’ weg te gaan, door de organisatie aan de kant gezet te worden ivm ‘problemen op de route’ is niet leuk. We moesten daar blijven staan tot nader bericht. Gelukkig had Pieter een gasbrandertje en een paar blikken knakworst bij zich, dus we zouden in ieder geval niet omkomen van de honger.
Al snel kregen wij de informatie dat er een ‘rotsblok’ was afgebrokkeld en onze route blokkeerde. Ik weet nog dat ik dacht “jongens, al die ophef om een rotsblok? Er zijn hier genoeg vrachtwagens met heel wat pk’s, die kunnen er toch wel één of andere sleepkabel omheen draaien en dat ding aan de kant trekken”? Maar al snel kreeg ik vanuit Nederland een sms met wat meer informatie van iemand die beelden had gezien. En er was veel meer aan de hand, overstromingen, modderstromen, enz. En dat ‘rotsblok’, bleek niet een ‘rotsblok’ te zijn, maar zo’n beetje een halve berg die was afgebrokkeld! Rond een uur of 18:30 kregen we een ‘omleiding’. Een omleiding van 330 km, waarvan 110 km offoad, in het donker, door de bergen (ipv de nog 160 km goede weg die we nog te gaan hadden). En niet iedereen mocht door! Deze route werd alleen open gesteld voor ‘4×4 of meer’ voertuigen. Grote opleggers, campers en andere 2 wiel aangedreven voertuigen werden terug geleid naar Bolivia om vervolgens in 2 dagen, 1400 km rechtstreeks naar Chilecito (het bivak een dag later) te rijden (Salta was voor hen niet meer haalbaar). Uiteindelijk wisten wij net iets na middernacht toch nog het bivak in Salta te bereiken. Het hoort er allemaal bij…
Alles bij elkaar opgeteld was het een aparte Dakar. Een Dakar van extremen. Moeder natuur had daar de grootste hand in en tegen moeder natuur heb je toch niets in te brengen. Één keer knipperen met de ogen en de Dakar was alweer voorbij, zo snel is het gegaan.
En voor wat ons team betreft, ondanks deze ‘extreme’ editie zijn wij zeer gelukkig met het resultaat. Met 8 van de 10 rijders aan de finish (2 uitvallers met fysieke problemen) zijn wij uitermate tevreden en kunnen wij (voor onszelf) van een zeer geslaagde editie spreken.
Blij om weer thuis te zijn en kijk nu alweer uit naar volgend jaar!
