SALTA / BELÉN
16-01-2018 – Stage 10
Verbindingsroute > 424 km – Special > 373 km
HENK HELLEGERS VERHAALT OVER DE TIENDE ETAPPE
Teammanager Henk Hellegers: “Ook deze etappe zat voor Mirjam weer vol met pech-momenten. Doordat ze telkens zo laat start, achterin het deelnemersveld, is het terrein ongelofelijk zwaar en krijgt ze niet de rust om bij te komen. De tiende etappe was ook weer zo’n gevalletje pech op pech. Al vroeg in het eerste gedeelte van de special kwam ze behoorlijk hard ten val. Vervolgens heeft ze alles op alles gezet om niet in het donker het gevaarlijke tweede gedeelte te hoeven rijden. Daar hebben we haar, in de neutralisatie, zo goed mogelijk opgepept en verzorgd voor het tweede gedeelte en weg was ze. Blijkt dat vlak nadat zij aan de tweede proef begon, de motoren niet meer mochten starten omdat het te gevaarlijk werd, daar reed Mirjam dan, als allerlaatste motorrijder in die gevaarlijke rivierbeddingen, tussen de snelle auto’s en trucks! Ze is zo hard mogelijk gaan rijden om zo snel mogelijk uit de proef te komen en te finishen.”
“En toen ging het fout, ze is keihard onderuit gegaan, met een vaartje van zo’n 100 km is ze gelanceerd en daar wordt een mens niet echt vrolijk van. Voor hetzelfde geld had ze het tweede stuk niet hoeven rijden, dat had haar zoveel ellende bespaard. Maar ja, dat is Dakar en Mirjam…ja dat is keiharde tante die echt niet zomaar opgeeft.”
Helemaal uitgeput kwam Mirjam vervolgens aan op het bivak, waar ze door iedereen is verzorgd en ook haar motor zo goed mogelijk is opgeknapt.
Sprak Mirjam na een van de eerste etappes zelf niet over het feit dat ze dacht dat zij tijdens een etappe zelf het licht uit moest doen? Nou, gisteren heeft iemand blijkbaar het licht al vóór haar uitgedaan, zonder te weten dat zij er nog reed…
Mirjam over de onfortuinlijke tiende etappe: “Hoeveel pech kan je hebben? Dat het levensgevaarlijk was, was een understatement! De special is in twee gedeeltes gesplitst, het laatste gedeelte in Rio’s zou volgens de organisatie een drama zijn om te rijden en te navigeren en daar wil ik niet in het donker rijden. Zeker niet zonder sentinel die er mee op was gehouden na die allereerste valpartij vandaag waardoor er weer van alles van de motor afbrak. De motor krijgt het toch ook wel te verduren, zeg. Dus…trek ik op het laatste gedeelte het gaspedaal open en dat werd me bijna fataal! Ik word over m’n motor gelanceerd en daarna… was alles op, uit, over…ik kon niet meer. Mijn motor ziet er niet uit, en ik weet niet eens meer wat er nu aan mijn lijf géén pijn meer doet.
En, morgen wacht me het eerste gedeelte van de tweede Marathon-etappe voor de motorrijders…”
