Het is achter de rug! De Red Bull Knock Out! Mag ik ook weer afstrepen van mijn lijstje!
En wat was het verschrikkelijk gaaf!!! Als hier een competitie van zou zijn in Nederland, dan wist ik het wel. Dit is mij echt op lijf geschreven!
Ik wil gelijk even terugkomen op iets dat ik eerder heb gezegd (mijn tactiek):
– Doel “uitrijden” => check
– Niets meemaken / alles en iedereen ontwijken en zelf niet plat gaan => kansloze missie…
De eerste heat was nogal chaotisch. Mijn nichtje Marlijn was met mij mee als helper. Op haar polsbandje stond ‘mechanic’, wat op zich wel komisch is aangezien Marlijn net zoveel verstand heeft van motoren als ik heb (weinig dus). We gingen er gewoon vanuit dat mijn motor heel zou blijven, of kapot zou gaan, maar dan wel zo kapot dat toch niemand er nog iets aan zou kunnen doen / repareren.
Wij hadden de wedstrijd goed doordacht en doorgesproken (vonden wijzelf) en afspraken gemaakt over de tankstops. Ik had aangegeven iets over de helft (na +/- 50 min) binnen te willen komen om te tanken, omdat ik niet wist hoelang ik met 1 tank kon rijden. Maar dat liep net even iets anders. Ik had een klokje op mijn stuur om de tijd bij te houden, maar die viel na 2 ronden al uit. Kan gebeuren… Ook hadden Marlijn en ik afgesproken dat zij mij een paar keer de verstreken tijd (ivm het binnenkomen om te tanken) en mijn positie door zou geven, zodat ik, indien ruim binnen de top 500, op standje ‘energie zuinig rijden’ over kon gaan om een beetje energie voor de finale te sparen. Maar ook dat werkte niet zoals wij het hadden bedacht. De helpers stonden vast achter hekken in de pitstraat en konden niet aan / langs de baan komen om wat aan te geven. Daarnaast stonden ze ook nog eens op een ongelukkige plek (in een bocht). Ik heb Marlijn 1x zien staan, met het aangeefbord, maar heb niet kunnen zien wat erop stond. Ik moest mijn kop bij de baan houden om de bocht goed door te komen en niet in aanraking te komen met één van de andere 999 mede-strijders…
Kortom, ik had tijdens het rijden geen idee hoe lang ik al aan het rijden was, hoe lang ik nog moest of op welke positie ik lag. Zonder klokje en zonder informatie vanuit de pitstraat was dat voor mij niet in te schatten. Ik wilde niet te vroeg naar binnen en het risico lopen dat ik 2x zou moeten tanken (dat is dan 2x tijdsverlies), maar te laat naar binnen was een groter risico (zonder benzine komen te staan = uitvallen).
En toen bedacht ik mij tijdens het rijden ineens dat ik mijn benzinepeil ook aan de buitenzijde van mijn tank zou moeten kunnen zien. Mijn tank steekt aan de linkerkant onder de zijkap uit en is doorzichtig. Iedere ronde, op het rechte stuk, keek ik even een keer naar beneden naar mijn tank. Ik dacht ‘zolang ik lekker aan het rijden ben en de benzine niet op is hoef ik ook niet te stoppen’. Na een tijdje zag ik het peil zakken, maar toen ik de pits in wilde rijden stond alles vast / geblokkeerd. Ik dacht gelijk ‘daar ga ik niet bij staan, kan vast nog wel een rondje’. En dat klopte (gelukkig). Na ongeveer een uur en 10 minuten kwam ik uiteindelijk binnen. Marlijn stond al klaar en te zwaaien, wees mij mijn plek aan, had alles (schone bril, droge handschoenen en een gelletje) klaar gelegd en tankte mijn motor af. Ondertussen kreeg ik te horen dat ik rond de 250e positie lag. Ben toen gelijk na de tankstop iets rustiger gaan rijden (om energie te sparen), maar dat werkte helaas averechts. Ik kon niet meer in mijn ritme komen (ging tot aan de tankstop best lekker) en had het idee dat alles meer ipv minder energie kostte.
Het rijden op zich ging echt niet slecht, maar ondanks dat had ik zo hier en daar ook wel mijn ‘momentjes’. Allemaal van die ‘daar kan niemand wat aan doen’ gevalletjes. Wij slingerden gezellig de baan rond met zijn allen en zo af en toe raakte er iemand de controle kwijt met als gevolg dat hij het ene moment nog netjes rechtdoor reed en het volgende moment ineens haaks afsloeg (op een recht stuk). Dat zijn echt van die momenten waar je gewoon geluk moet hebben. En dat had ik. Ik ben er zelf 1x afgereden en ben 2x vastgereden in motoren van anderen die ineens spontaan haaks afsloegen of voor mij gingen liggen, maar dit alles zonder verder gevolgen voor mij of mijn motor.
Naast de ‘aanrijdingen’ ben ik er zelf ook nog een keer bij gaan liggen. Ik weet vrij zeker dat ik de eerste valpartij van de RBKO op mijn naam heb staan! Ik lag al voor het starthek naast mijn motor. Gevalletje: net niet met de voeten aan de grond kunnen. Geen best begin dus. Toen ik viel dacht ik gelijk ‘shit, als ze maar niet over mij heen rijden’. Ik stond op de +/- 4e startrij met nog zo’n +/- 6 rijen achter mij. En dat terwijl ik mij had voorgenomen de eerste 3 rondes flink door te rijden en uit het gedrang te blijven. Dat plan ging dus ook al niet door….
Zeker in het begin had ik het idee dat ik wat ‘goed te maken’ had (door mijn vroege valpartij). Ik moest van achteren terug naar voren rijden en met name op de rechte stukken vloog ik de één na de ander voorbij. Het lange rechte stuk aan het water was echt verschrikkelijk gaaf! Ik hoor veel rijders over topsnelheid, maar het gas vol open draaien en het aandurven is een tweede… Ik heb een 350cc, maar vloog de 450cc’s ook aan alle kanten voorbij. Plankgas door de branding (niet best / aan te raden voor het materiaal overigens), het gas gewoon open houden, zo hard als ie lopen wilde. Na een rondje of 4 begon de adrenaline wat af te nemen (en ik buiten adem te raken) en toen dacht ik ‘rustig aan, de dag is nog lang’. Ondanks deze ‘kleine’ akkefietjes wist ik mij rechtstreeks (ruim) voor de finale te plaatsen. Niets te klagen dus!
Na de finish van de 1e heat gelijk snel omgekleed om warm te blijven en even een momentje rust gepakt. Daarna samen met Marlijn mijn motor schoongemaakt, afgetankt en een beetje basis onderhoudt gepleegd voor de finale.
En toen de finale! Er mochten 750 man door naar de finale, maar volgens mij waren dat er nog maar een stuk of 600, de rest had waarschijnlijk al eieren voor hun geld gekozen (in veel gevallen niet geheel onverstandig). De start verliep wederom slecht, maar ik bleef er dit keer tenminste wel opzitten, dus wanneer je het zo bekijkt was dat al een hele vooruitgang.
De finale was naar mijn beleving 1 groot slagveld. Naarmate de tijd verstreek zag ik steeds meer rijders links en rechts naast (en op) de baan liggen. En ik had echt met ze te doen. Van ‘motor kapot’, tot ‘ongeval/aanrijding’, tot simpelweg ‘omgevallen en niet meer in staat verder te rijden’, het zat er allemaal bij.
En ook ik was meer aan het ‘buffelen’ dan aan het rijden. Ik kon geen ritme vinden, geen mooie lijnen en ook kwam ik met mijn versnellingen net niet meer uit. Maar ik bleef gewoon stug doorgaan en denken ‘kom op; niets meemaken, erop blijven zitten en door blijven rijden, dit is nu net hetgeen jij kunt’. Daar waar het ‘rijden’ ophoudt en het op ‘buffelen’ aankomt, daar kom ik meestal pas om de hoek kijken. Daar waar iedereen omvalt en opgeeft rij ik van achter heel sneaky naar voren zonder dat de rest het doorheeft Hoe langer het duurt en hoe zwaarder het is, des te beter is het meestal voor mijn klassering.
En alsof de baan al niet zwaar genoeg was ging na een uur ook nog eens de ‘X-loop’ open. Het speciale stuk waar aan de ene kant het ‘mijnenveld’ lag (enorme gaten) en aan de andere kant de ‘boomstammen’.
Toen ik daar de eerste ronde door moest dacht ik ‘ok, als je hier zonder brokken doorkomt kun je het afmaken’. En dat lukte. Ik ging daar zelfs iedere ronde iets beter rijden / doorheen. Op een bepaald moment dacht ik ‘het wordt aardig rustig op de baan, volgens mij doe ik het zo slecht nog niet’.
Toen de X-loop eenmaal open was begon het aftellen. Vanaf een rondje of 3 voor het eind keek ik iedere keer op de tafel / finishlijn naar rechts of ik al iemand met een finishvlag zag. Maar dat duurde voor mijn gevoel nog wel een hele tijd. Het was slopend (voorzichtig uitgedrukt).
Toen de finishvlag vlag uiteindelijk viel had ik 1 uur, 58 minuten en nog wat seconden op mijn klokje staan. Ik was gesloopt! Maar wat was het gaaf! Toegegeven, ja het was afzien, maar ach, dat hoort erbij en dat weet je (een soort van) zodra je eraan begint.
Voor herhaling vatbaar? Zeker!
