Testen in Spanje en dan richting Portugal
Na twee goed verlopen trainingsdagen in Spanje voorafgaand aan de eerste baja van het seizoen voor Mirjam verliep de proloog wat stroef. De proloog was slechts vijf kilometer en dus niet echt tijd om er even ‘in te komen’. Het parcours bestond uit veel kort draaiwerk tegen een helling met een gladde ondergrond. Mirjam probeerde te pushen en wilde net iets te veel, dat werkte averechts. Maar ja, wil je een goede startpositie, dan moet je daar all-in zonder brokken te maken. Mirjam vertelt:
Gedeelde smart?
“Het parcours was redelijk safe met uitwijkmogelijkheden zonder dat je gelijk op een boom of in een muur zit. Slechts twee aandachtspuntjes; één daarvan was een hairpin bocht (180 graden terug) na een lang recht stuk dat afliep. Tijdens de verkenning vroeg ik mij al af of de buitenwal van de bocht het zou houden wanneer ik die nodig zou hebben. Mijn conclusie was van wel. De praktijk wees anders uit. Ik begon voor de bocht te remmen, maar gleed net zo hard door. Ik liet hem de wal inlopen, maar eindigde uiteindelijk aan de andere kant van de wal buiten de baan. Op zich niets bijzonders, maar ik heb daar zeker een seconde of vijf à tien verloren. Ik baalde van mijn rijden, maar kwam er in het bivak gelukkig al snel achter dat ik daar niet alleen in was. Het grootste deel van de rijders bleek het er moeilijk mee hebben gehad. Iets met gedeelde smart…”
De klassering viel haar niet tegen, ze behaalde een 28e positie, 32 seconden voor haar directe concurrente; de Poolse Joanna. De Poolse is regerend Europees Baja en Enduro kampioen én momenteel de leidster in het klassement van het WK Baja.
Mirjam vertelt verder:
“De eerste dag was het ontzettend warm. We hadden twee specials die gezamenlijk uit drie delen bestond. SS1 (eerste special) bestond uit 82 km tot aan de tankstop en daarna nog eens 62 km tot aan de finish. De tweede special (SS2) was nogmaals de eerste 82 km van SS1.
Tussen SS1 en SS2 zat een drie uur durende service stop. Ik had een uur nodig om er te komen, mijn monteur Henkjan een half uur om te tanken en de motor na te lopen en daarna begon het wachten. Ik had nog 1 ½ uur over voor de start van SS2…
Het was 39 graden en we zaten daar zonder schaduw of koelbox die zulke temperaturen aankon. En toen het eindelijk bijna zover was werd de start uitgesteld. Er waren drie SSV’s op de route in de problemen gekomen en die blokkeerden de route. Zij moesten eerst geborgen worden voor wij aan onze tweede special konden beginnen. Uiteindelijk werd de start nog eens 1 ½ uur opgeschoven. ‘s Ochtends had ik een degelijke special gereden, ik zat er lekker op, in tegenstelling tot de proloog. Door het ‘gebrek aan grip’ was het wel constant corrigeren en hard werken.”
Traction control
“De eerste special heb ik gereden zoals ik altijd rij, de tweede op advies van een oude monteur van mij – Marcel bedankt – met de ‘traction control’ aan. Nu weet ik niet of het daardoor kwam of doordat ik de route de tweede keer dat ik erover kwam wat meer ‘vertrouwde’ dan de eerste keer ‘s ochtends, maar ik reed de tweede keer wel drie minuten sneller.”
Mooi gevecht
“Ik zat in een mooi gevecht met zowel een aantal heren vóór als àchter mij. De hitte en de lange dag werkten in mijn voordeel. Eén van hen zat ik vorig jaar ook al achteraan te vangen, zonder succes. Maar, dit keer heb ik hem eindelijk een keer mogen pakken ook al was het maar met een paar seconden. Een andere rijder verremde zich en reed een greppel in, hij was oké, zijn motor niet meer, dus ook hem was ik kwijt.
Bleef er nog één over. Ik kwam hem in de tweede special voorbij waar hij het duidelijk niet mee eens was, want het duurde niet lang voor hij mij weer inhaalde. Ik weet dat ik dan even geduld moet hebben, want dit soort heren gaan boven ‘hun kunnen’ rijden en rijden zich vanzelf over de kop. En zo geschiedde. Op een bepaald moment kon hij het tempo niet meer vasthouden en begon steeds meer fouten te maken. En dat was voor mij het moment om ‘erop en erover’ te gaan. Inhalen, stof maken en afstand nemen. En ook hem heb ik niet meer terug gezien!”
De laatste dag was een prachtige afsluiter!
“Helaas nog wel een keer fout gereden en daardoor tijd verloren. De route was niet altijd even duidelijk; twee pijlen voor een afslag, één, geen…? Geel afzetlint gespannen over het pad welke je niet moest nemen. Maar wanneer er dan geen pijlen staan en één van de rijders voorin het deelnemersveld door een remfout door het lint heen rijdt, komt de rest in de problemen. Wanneer er dan duidelijke pijlen staan is het geen probleem, maar die waren dus niet consequent aanwezig.
Bij een geneutraliseerde zone waar een bord had moeten staan die er niet stond, heb ik behoorlijk geluk gehad; ik kwam een 30km zone uit, ging weer op het gas en zag de rijder die voor mij was gestart heel relaxt rechts langs de kant staan, zittend op zijn motor. En ineens dacht ik ‘oh… er was vandaag ook nog iets met een aantal geneutraliseerde zones i.v.m. spoorwegovergangen?’. En ik was net een spoor overgekomen. Zou dat hier zijn? Geen waarschuwing, geen bord, alleen een tijd af te lezen op mijn tracking-systeem die net ‘einde 30’ had aangegeven. Ja dat zal dan wel. Het was de eerste van vier neutralisatiezones die dag.”
Uitdaging aanvaard
“Toen de rijder voor mij weer mocht rijden, kon ik zien (uitrekenen) dat hij op mij was uitgelopen en ook al wel behoorlijk. Net voor mijn eigen vertrek kwam de rijder die achter mij was gestart aanrijden. En hij was op mij ingelopen. Slechts 15 seconden op 40 kilometer dus daar dacht ik nog wel iets aan te kunnen doen, daar wilde ik het niet bij laten zitten. En hij ook niet. De uitdaging stond. Bij de volgende neutralisatie had ik alweer 10 seconden teruggepakt en bij de derde neutralisatie was het gedaan met hem. Hij was onderuitgegaan en had nog eens 45 seconden verloren. Ik had met het ingaan van de laatste 10 km 40 seconden voorsprong en die ging ik echt niet meer weggeven!”
Winst en volle mep WK-punten!
“Los van de ‘gebruikelijke’ uitdagingen onderweg zat het gevaar vooral in de wijze waarop de route en de gevaren werden aangegeven, of beter gezegd, niet stonden aangegeven. Ik heb gelukkig geen gekkigheid meegemaakt en strak gereden.”
De eerste 1000 km, bijna dan, staan op de teller! Op naar de volgende!
