RALLY KAZACHSTAN 2021 – 9 – 13 juni – SSV – Mirjam Pol

RALLY KAZACHSTAN 2021 – 9 – 13 juni – SSV

 

Vlak voor vertrek naar Kazachstan ontving Mirjam haar eerste vaccinatieprik. Na een lange en vermoeiende reis arriveren Kees Koolen en Mirjam in Aktau. “En dan denk je ‘hè hè, we zijn er’ om er vervolgens achter te komen dat het ergste nog moet komen. Het vliegtuig zat vol, hutjemutje vol, zo’n 240 passagiers die ter plekke allemaal nog hun visa moesten ontvangen! Dat was via de organisatie geregeld, alleen waren ze vergeten te vertellen dat er maar één persoon was die de formulieren kon verwerken. Het duurde en duurde… Ik liep uiteindelijk na een kleine zes uur, eindelijk, mét visum naar buiten”, begint Mirjam haar relaas.

“We wisten vooraf dat we na onze lange reis maar een paar uur zouden kunnen slapen voor de shakedown die om 14 uur gepland stond. Maar uiteindelijk zouden de meeste deelnemers helemaal niet kunnen slapen, dus werd de shakedown verplaatst.”

Stoffig en ouderwets
Mirjam zal Kees wederom door het terrein loodsen. Samen konden ze toch een aantal testrondes door het terrein rijden om te wennen. Het is belangrijk om het juiste gevoel te hebben met de auto in dit terrein en ondergrond want dat is totaal anders dan bijvoorbeeld in Andalusië. De ondergrond is hard met erg veel snelle stukken en diepe gaten én erg veel stof. Erg verraderlijk dus. Maar 10-15% van de specials zijn duinen, niet zo hoog maar klein, technisch en moeilijk.

Deze rally reden ze niet met een digitaal roadbook maar weer ‘ouderwets’ met een papieren roadbook. Mirjam over de shakedown: “Je kan wel zeggen dat de shakedown erg stoffig verliep. Op een gegeven moment moest ik de ruitenwissers aanzetten voor het zand en stof, pff. Ik kon de knopjes niet eens vinden! Het was een soort mix van zand, stof en fesh fesh. Als dat de norm is voor de rally dan wordt het nog wat. Tijdens de shakedown kregen we een lekke band, die ik heb vervangen. Goeie oefening, zeker omdat we in deze rally ook te maken krijgen met camelgras en we natuurlijk ook één avond zonder technische assistentie zitten tijdens die marathon etappe. Altijd slim om een beetje autotechniek in de vingers te hebben en gevoel bij de auto te hebben. Wel jammer dat ik de apparatuur nog niet hebben kunnen testen, dat ontvangen we pas tijdens de keuring. Het roadbook is wel al ingekleurd maar geen digitale versie, dus het is ook nog even kijken hoe het met het instrumentarium gaat en of ik geen last heb van het instrumentenboard voor mij.”

Laatste voorbereidingen
De auto voelde goed aan, er moesten nog een paar kleine aanpassingen gedaan worden voordat de auto technisch moest worden gekeurd. Terwijl de monteurs zich daar mee bezig hielden, handelden Kees en Mirjam de administratieve checks af.

“We denken dat het een hele mooie rally gaat worden; zwaar voor de coureurs maar zeker ook voor het materiaal, veel kilometers elke dag. En natuurlijk een marathon etappe, dus zonder technische ondersteuning van het assistentieteam. Heel houden en zo min mogelijk ellende krijgen, dat gaat erg belangrijk worden”, lieten Mirjam en Kees vooraf weten.

Etappe I:

Koprol
“Het was géén goede dag! Om een goede dag te hebben moet het eigenlijk een saaie dag zijn waarop je niets bijzonders meemaakt! Nou zo’n dag was het niet!”, beginnen Kees en Mirjam bijna tegelijk.

“Tot aan de tankstop ging het heel erg lekker, het was een beetje stuivertje wisselen van de top drie om de koppositie. Na de tankstop kwamen de duinen en eigenlijk al vrij snel in een duinenpartij reden we over een top van een duin en raak ik met de neus van de auto het zand. Hij bleef even verticaal op z’n neus staan waarna de auto toch langzaam omrolt en op het dak belandt. Tja en daar lagen we…”

Brand!
Het duo wist vrij snel de auto te verlaten maar tot hun schrik zagen ze dat de buggy begon te branden! “Niet goed, dachten we gelijk!”, vertelt Kees verder. “Zo snel mogelijk hebben we de tassen met papieren enzovoort eruit gehaald. Doordat het olie-overdruk vat lekte op alle hete onderdelen ontstond er brand. Met de brandblusser wisten we het vuur uiteindelijk te blussen. Gelukkig kwam er na zo’n 20 minuten een deelnemer aan die ons overeind wist te trekken. En dan moet je maar duimen of de buggy nog wel wil starten… We hebben de gok gewaagd en met veel witte rookpluimen wisten we hem aan de praat te krijgen, gelukkig.”

Slakkengangetje
Mirjam verhaalt verder: “Geluk bij een ongeluk dat ie weer wilde starten maar echt lekker lopen deed ie niet. We zaten nog midden in de duinen en op een gegeven moment zeg ik: ‘Kees kom op joh, gas erbij want zo gaan we die duin niet halen!’ waarop Kees antwoord: ‘ja, dat wil ik wel maar er is geen gas meer, er zit niet meer vermogen in…’. Hij begon steeds slechter te lopen, op het laatst reden we nog met een slakkengangetje van zo’n 60 en soms met nog maar 30km/u op de verbindingsroute.”

Frisse moed
Maar, ze hebben het gehaald, de buggy is gelukkig niet afgebrand en Kees en Mirjam zijn beiden oké. De buggy wordt vanavond goed nagekeken en alles wat beschadigd is, wordt vervangen. Zo kon het duo vol frisse moed beginnen aan de tweede dag én tevens het eerste gedeelte van de marathon etappe.

 

Etappe II:

Piepende begrenzer…

Na de rol gisteren van de buggy in de duinen, stonden Kees en Mirjam met de Can-Am Maverick weer fris aan de start van de tweede etappe van de Kazakhstan Rally. Helaas moesten zij wel achter in het deelnemersveld starten. Het was een snelle special waar Kees regelmatig de buggy tot in de begrenzer reed. Zo heeft het duo er vandaag maximaal uitgehaald wat erin zat.

We hebben het nergens laten liggen vandaag
Aangekomen in het marathonbivak vertelt Mirjam over de ervaringen van deze tweede etappe: “De auto voelde weer goed, de monteurs hebben gisteren goed werk verricht. Tijdens zo’n marathon etappe is het erg prettig om te weten dat het met de auto weer helemaal goed zit. Je wilt hier nu niet in het bivak aankomen met een buggy waar van alles aan moet gebeuren, zonder monteurs en assistentie.

Vandaag is het allemaal goed gegaan. De auto liep lekker, Kees reed super en ik heb ook geen foutjes gemaakt. Kortom, geen gekkigheid meegemaakt, en zoals we het nu in kunnen schatten zijn we deze etappe als derde gefinisht in onze klasse en zestiende overall.”

             

Bivak resort?
We hebben de auto bij aankomst hier goed nagelopen voor de dag van morgen, geen gekke dingen gezien of bemerkt dus de buggy staat weer klaar voor etappe drie. Nu nog even goed voor onszelf zorgen – douchen, eten en slapen – in dit, tot bivak omgetoverde, resort uit een ver verleden”, laat ze lachend weten.

Morgen volgt een lange, pittige dag waar veel gewonnen maar nog veel meer verloren kan worden.

Etappe III:

Top 3

De derde etappe (tweede gedeelte van de marathon etappe) was ook de langste van de Kazakhstan Rally 2021. Ruim 330 km special, waarna de deelnemers nog een stuk verbinding van een 200 km af moeten leggen. Een pittige uitdaging dus voor mens en materiaal.
Ervaren als zij zijn, als doorgewinterde Dakaristen, wisten Kees en Mirjam deze beproeving naar hun voordeel om te draaien.

Onverwacht prachtige specials
“Eerlijk gezegd had ik niet gedacht dat wij dit soort specials voorgeschoteld zouden krijgen. Prachtig! Het was lekker zwaar, het terrein was erg moeilijk af en toe, waardoor het navigeren ook niet echt appeltje-eitje was”, lieten ze weten.

Het kan niet zwaar genoeg…
Ze wisten een prima derde tijd neer te zetten in hun klassement. Na drie dagen stond het duo op een derde positie overall en hadden ze de opgelopen achterstand van de eerste dag alweer goedgemaakt.

Zowel Kees als Mirjam komen het best tot hun recht als de etappes zwaar, moeilijk en lang zijn. Beiden zijn aan elkaar gewaagd maar weten daardoor als team ook het beste uit elkaar te halen. De derde special werd naarmate de dag vorderde steeds zwaarder en moeilijker. De laatste 25 km waren er kleine maar verraderlijke duinen, veel camelgras en steile afstappen. De special eindigde met prachtige duinen.

Etappe IV:

Pfff, wat een dag…

Het eerste gedeelte van de proef begon met mooie stukken zoals de deelnemers kennen van Marokko. Halverwege begon het te regenen waardoor het echt glibberig werd op de track. De laatste 40 km richting de tankstop reden Mirjam en Kees Koolen en Pol samen op met Fernando Alvarez (voormalig Europees Kampioen motorcross) en toen stonden ze bij de tankstop om… ja, inderdaad te tanken.

Tankstop, zonder brandstof…
Kees: “Staan we daar, is er geen brandstof meer! Dat geloof je toch werkelijk niet?? De SSV voor ons had de laatste brandstof getankt. Uiteindelijk hebben we daar een uur verloren. Dankzij een gestrande deelnemer in een Polaris konden we nog aan brandstof komen en aan het tweede gedeelte beginnen. Want zonder voldoende brandstof hoef je niet eens aan een tweede deel te beginnen. Val je stil, lig je er sowieso uit.”
Ook al was het tweede gedeelte prachtig en riep het herinneringen op aan San Rafaël in de Dakar, de irritaties en de frustraties overheersten duidelijk.
Mirjam: “Ik was er bij de tankstop helemaal klaar mee. Wat slecht, zeg! Kletsen als Bruggeman om onze verloren tijd weer terug te krijgen. Op een gegeven moment heb ik een stuk karton gepakt en als raampje gebruikt voor m’n deur, zo kon ik toch nog een beetje droog in de auto zitten. Heb gewoon m’n ogen dichtgedaan tijdens het wachten op brandstof! Ongelofelijk.”

Tot overmaat van ramp bleek de organisatie in eerste instantie helemaal niet zo willig om de verloren tijd te compenseren. “Wat een gebakkelei! Uiteindelijk zijn onze directe concurrenten die achter ons reden niet eens meer opzoek gegaan naar brandstof, zij zijn vanuit de tankstop terug naar het bivak gereden. Uiteindelijk hebben we onze verloren tijd teruggekregen maar niet echt WK-waardig, lijkt mij. En nu hebben wij morgen een startijd gebaseerd op de verkeerde finishtijd. We starten morgen als 23ste, terwijl degene die achter ons staat in het klassement door alle verwarring als 14e mag starten.”
De strijd aangaan met de concurrent is een prachtig spel maar een deelnemer hoort niet in gevecht te moeten gaan met een organisatie.
Nu maar hopen dat het stof meevalt en de sentinel werkt in de laatste etappe van de Kazakhstan Rally 2021.

Etappe V:

1 + 1 = 3…, volgens Mirjam

“Kees ging er vandaag eens goed voor zitten, hij reed heel strak. De navigatie was erg moeilijk maar is foutloos gegaan, dus… 1 + 1 = 3”, volgens Mirjam vanuit Kazakhstan. “We waren vandaag in een mooi collegiaal gevecht met een teamgenoot uit een andere klasse. Dan kom je in een soort van flow terecht en dat kwam ons resultaat ten goede.”

Goed team
Ze kijken positief terug op de proef van vandaag: “Het was mooi vandaag, het terrein begon zoals het gisteren eindigde; hele mooie zandpaden met los zand, hoge wallen, diepe sporen en gaten en hoge bulten. Vervolgens liep het laatste stuk langs de kust, erg mooi maar verraderlijk. Dat stuk was erg technisch, met grote stenen en gevaarlijke op-en afstappen. Het navigeren was vandaag ook weer heel erg lastig, kleine details die je snel op een verkeerd spoor zetten. In die grote lege vlaktes, lijken alle kleine weggetjes op elkaar en lopen net onder een andere cap. Complex en het terrein veranderd continue. We zijn een goed team in dit soort terrein.”

Mijmeren
In het eindklassement staat het Nederlandse duo, zoals het er nu uitziet, op het podium met een derde plek in de T4-klasse en in het algemeen klassement bezetten ze in Kazakhstan een 11de positie.
Een heel mooi resultaat en wederom een prima resultaat voor de stand in het World Cup Cross Country Rally 2021.

Al mijmerend bedenkt Kees ‘wat-had-kunnen-zijn-als’ maar al snel komt hij daar weer van terug: “Heel even dacht ik, jammer van de tijd die we kwijt zijn geraakt op dag 1, met de rol van de buggy. Maar… de andere kant van het verhaal is, dat we erg veel geluk hebben gehad dat we geen zware schade hadden, de etappe uit konden rijden en dat de monteurs de volgende morgen de auto weer tip-top voor ons klaar hadden staan.”

Focus op de Silk Way Rally

Al met al een enerverende rally, van begin tot het eind. Het duo is tevreden met de punten die zij weer binnen hebben gesleept voor de stand in het WK. De focus wordt op de volgende wedstrijd gericht;
Silk Way Rally 2021, in Rusland en Mongolië.

0