MIRJAM WINT DERDE W2RC WEDSTRIJD
Deze overwinning moest uit haar tenen komen, maar hij kwam… Deze keer was de rally tot aan de één na laatste dag niet haar rally. Daarna overigens nog steeds niet, maar het resultaat viel wel de goede kant op. Mirjam brengt verslag uit:
“Het begon allemaal voortvarend. De shakedown ging super, ik had al snel een klik met mijn nieuwe motor, de juiste afstelling van de vering te pakken en ook de snelheid zat er al vrij snel in. Een dag later vlamde ik de proloog door. Wat was die mooi! Slechts 9 kilometer lang, maar wel 9 kilometer lang genieten. Een glooiend, zanderig terrein; niet verkeerd voor een Nederlandse zandrijder.“
EERSTE ETAPPE
“De eerste echte etappe was één lang gevecht met mijzelf en mijn navigatieapparatuur. Ik liep op de verbindingsroute al achter de feiten aan. Ik merkte dat mijn KM-teller niet de correcte afstand aangaf. Ik was mooi op tijd aan de start dus direct de instellingen van mijn KM-teller bekeken in de hoop dat het daaraan lag. Maar helaas. Toen onze monteur gebeld. ‘Kan ik de bovenste ICO omruilen met de onderste? Die doet het gewoon goed’. “Nee, die stekkers komen niet overheen.” En natuurlijk heb ik een reserve en zelfs een tweede reserve. En dat werkt allemaal… Wanneer je geen haast hebt… En ik had haast natuurlijk, dus had ik er allemaal net niks aan. In de proloog was het mij ook al opgevallen, maar eerlijk is eerlijk, daar heb ik harder gereden dan dat ik kon navigeren. In het bivak heb ik nog navraag gedaan bij andere rijders en ook zij hadden last van afwijkende waarden gehad tijdens de proloog. Toen was mijn conclusie ‘dan was het roadbook niet goed’. Dat komt wel vaker voor bij een proloog. Die moet vaak als laatste nog even ‘in elkaar gezet’ worden en dan wil dit nog wel eens afwijken met de apparatuur op onze motoren. Er zat voor mij niets anders op dan mij aan te sluiten bij een aantal andere rijders en met hen op te trekken. Het was treintje rijden in het stof. En wanneer je dan zelf geen controle uit kunt oefenen en ook nog tot zeker 3 keer toe fout rijdt is de lol er snel af. Toch was het resultaat niet heel slecht, ik werd 31e en steeg overall van een 36e naar een 30e positie. Ik heb eruit gehaald wat erin zat. Dag één, afsluiten, afvinken en door naar de volgende.“
TWEEDE ETAPPE
“Ik weet niet wat er dag twee met mij aan de hand was, maar er was totaal geen scherpte. Ik had ook geen energie. Mijn navigatieprobleem was opgelost en het klopte allemaal weer op de meter nauwkeurig, maar ik zag het gewoon niet. Ik miste een waypoint, kreeg een speeding penalty en de 38 graden temperatuur zal ook niet meegeholpen hebben. Mijn rijden ging wel beter dan dag 1 alleen voelde ik dat er niets in mijn eigen ‘tank’ zat. Met dank aan mijn 17 minuten straftijd voor het missen van een waypoint en te hard rijden eindigde ik achter mijn concurrente Sandra. En zo was mijn voorsprong van 7 minuten na de proloog binnen twee etappes veranderd in een achterstand van 17 minuten…“
DERDE ETAPPE
“De volgende ochtend probeerde Henk (teammanager) mij te waarschuwen en op het hart te drukken dat ik geen verloren tijd goed moest gaan proberen te maken. Het zou de langste, zwaarste en gevaarlijkste dag van de rally worden, met veel stenen, greppels, gebroken duinen en overige gevaren. Maar de beste waarschuwing kwam van één van de voor mij gestarte motorrijders. Hij was een kwartier voor mij vertrokken, maar nog voor ik van start kon kwam hij alweer terugrijden met de hele navigatie/voorkant van zijn motor af. Dan weet je gelijk hoe laat het echt is.
Ik wist zelf ook wel dat die achterstand van 17 minuten te groot was om nog te overbruggen en Marokko geen land is om te pushen (daar komen alleen maar ongelukken van). Ik had mij dan ook voorgenomen mij te concentreren op mijn eigen rijden en navigeren en geen fouten te maken zoals de dagen daarvoor. Ritme vinden en die zware etappe kilometer voor kilometer gestaag doorrijden en afvinken en dan komt de snelheid vanzelf wel. Op een gegeven moment kon ik van stofwolkje naar stofwolkje rijden, tot ik achter een stofwolkje van een paar motorrijders reed waarvan ik dacht; dit is een mooi tempo, hier pik ik bij aan. Van het stof had ik die dag gelukkig niet veel last omdat het heel hard waaide. Het was wederom tegen de 40 graden aan en aan het eind van de special begon de wind ook nog parten te spelen. Ik kon niet blijven staan op de motor vanwege de harde wind en niet blijven zitten vanwege de stenen en de klappen die je zittend op moet vangen. Dus het werd staan, zitten, staan, zitten, enz. Heel vermoeiend, maar ik hield het tempo erin. Al met al was het een tricky dag waar ik goed doorheen kwam. Ook had ik voor het eerst sinds dagen nog wat energie over bij binnenkomst, een goed teken. Zonder te pushen en zonder fouten te maken, maar wel door flink door te rijden maakte ik weer wat tijd goed op mijn concurrente. Mijn achterstand na de derde dag was geslonken tot iets meer dan 10 minuten met nog twee dagen te gaan.“
VIERDE ETAPPE
“De vierde etappe kwam ik niet echt in mijn ritme, de eerste 110 kilometer van de start tot aan de tankstop heb ik mijn eigen ding gedaan, ik reed in m’n uppie, niemand voor me, niemand naast me, niemand achter me. Bij de tankstop kon ik de voorlopige balans opmaken en constateerde ik dat ik een minuut op mijn concurrente verloren had. Ik had echt wel mijn best gedaan, maar niet super hard gereden dus dat bood perspectief. Ik wilde na de tankstop kijken of ik nog weer iets van die minuut goed kon maken.
Het was een typische Marokko dag, in mijn ogen de gevaarlijkste dag van de rally. Stenen, gat, greppel, jump, nog meer stenen, nog meer gaten, nog meer greppels en nog meer jumps. Na de tankstop werd de route een stuk sneller en volgde er nog 250 kilometer alleen maar stenen paden. Zo’n 10 kilometer na de tankstop werd ik ingehaald door Ali (achternaam begin ik niet aan). Een lokale Marokkaan die ik al jaren ken en waar ik afgelopen Dakar ook een enkele keer mee ben opgereden. Ali had de vaart er goed in en ik hing op zo’n 100 meter aan ‘het elastiek’. Wat ik ook probeerde, ik kwam geen meter dichterbij. En toen heb ik zo’n 220 kilometer lang met mijzelf in discussie gelegen. ‘Blijf ik erbij of laat ik hem gaan? Dit gaat wel heel hard…’ 20 Kilometer voor de finish raakte ik hem kwijt. Hoe hard ging het dan? Heel hard. Ik reed een top twintig klassering en daar waar ik bij de tankstop nog een minuut achter lag op mijn concurrente, lag ik bij de finish 15 minuten voor. 15 Minuten…! En ineens stond ik weer eerste in het damesklassement met een voorsprong van 5 minuten en 40 seconden en nog maar 1 dag te gaan. Dank voor de lift Ali!“
VIJFDE ETAPPE
“Deze hele rally was er bij mij nog geen tactiek aan te pas gekomen, meer dan mijn best doen kon ik toch niet. De laatste dag stond er nog 290 kilometer op het programma waarvan 2 specials. Eén van 92 kilometer en één van 70 kilometer. Ik mocht 5 minuten en 40 seconden op mijn concurrente verliezen en zij startte 5 minuten na mij. Dus zelfs wanneer zij mij voorbijkomen zou komen en ik nog bij haar aan zou kunnen pikken, dan nog zou ik met de overwinning naar huis gaan. De avond voor de laatste etappe werden wij door de organisatie gewaarschuwd. De eerste 15 kilometer van de eerste special de volgende dag zou volledig om de navigatie draaien. En wat hadden ze gelijk. Ik had er heel bewust voor gekozen die eerste 15 kilometer een tandje rustiger te rijden, waardoor ik wel wat tijd in zou inleveren, maar ik wilde absoluut geen navigatiefout maken, dat zou namelijk veel meer tijd kosten.”
“In die eerste 92 kilometer verloor ik 2 minuten, dus had ik nog 3m40s voor de laatste 70 kilometer over. Prima te doen, maar ik mocht geen fouten maken. Er kwamen nog speedzones en ook de navigatie bleef tricky tot aan het eind. Maar het ging goed en ik kwam als eerste aan de finish. Mijn concurrente Sandra volgde niet veel later. Het was spannend tot aan de laatste meter. Na 6 dagen en 1500 kilometer racen was er een verschil van 1 minuut en 25 seconden, in mijn voordeel.
Iets meer dan een kwart van de deelnemers heeft de eindstreep niet weten te halen. Ik ben uiteindelijk 19e in mijn klasse geworden (van de 111), 35e overall (van de 135) met de quads en fabrieksrijders erbij en heb mijn koppositie in de strijd om de wereldtitel bij de dames in het W2RC (World Rally Raid Championship 2022) verstevigd.”
EN, WEER VERDER…
“Een goede generale voor Dakar, nu weer vol gas door met de voorbereidingen voor o.a. de Dakar Pre-proloog over 3 weken, het inschepen eind november, de WK Baja finale in Dubai begin december en natuurlijk niet te vergeten… Dakar 2023 in januari…!“
